به موجب عدم تناسب پیشرفت های تکنولوژیک با نیازهای واقعی بشر، لطافت و زیبایی نیای پر رمز و راز کودکی دستخوش انحراف گشته و احساس کاذب بزرگسالی و بلوغ و عوارض بیمارگونه ناشی از آن، جایگزین کنجکاوی کودکانه و شادابی کشف راز و رمزهای زندگی وتحرک و پویایی سازنده حاصل از آن شده است. از سوی دیگر تئاتر پداگوژیک مدعی است به عنوان یک شیوه کارآمد می تواند بسیاری از شکافها و نقصهای عارض شده آموزشی و پرورشی انسانها را در سطوح مختلف مرتفع نماید. در واقع در این پژوهش با هدف یافتن راه حلی مناسب از طریق تئاتر تعلیمی تربیتی (پداگوژی) به عنوان شیوه ای کارآمد در کاهش اثرات رسانه ها بر روند رشد شخصیتی و رفتاری دوران کودکی و جلوگیری از زوال دوران کودکی سعی شده با استفاده از روش توصیفی و میدانی بدون دستکاری متغییرها، فرضیات پژوهش مورد بررسی قرار گیرد و در قسمت میدانی با استفاده از پرسشنامه کلیت سئوالات و فرضیات را آزمایش شد؛ که در آخر یافتهای بدست آمده حاکی از تائید این نظر گردیدکه تئاتر پداگوژیک با توجه به قابلیتها و کارآیی هایی که در حوزه تعلیم و تربیت دارد می تواند به شرط فراهم آمدن بسترها و مقدمات ضروری و لازم آن راهکار مناسبی برای مقابله با تبعات سوء تکنولوژی و رسانه بر کودکان و دوران حساس آنها باشد.