چکیده جداکننده های جاذبه ای، به عنوان یکی از مهم ترین تجهیزات استاتیک، همواره کاربرد بسیار گسترده ای در صنعت نفت، گاز و پتروشیمی داشته است. این تجهزات طراحی می شوند تا جریان های گازی، آلی و آبی خارج شده از چاه های نفت و یا سایر تجهیزات را از هم جدا کند. اساس کار در این نوع از جداکننده ها تفاوت بین چگالی فازهای مختلف می باشد، و طراحی صحیح تاثیر بسیار زیادی بر روی بازدهی جداسازی فازها دارد.طراحی جداکننده های جاذبه ای تا حد زیادی بر تجربه شخص طراح و اطلاعات موجود در شرکت طراحی کننده در آن خصوص استوار است. همچنین، بهینه کردن طراحی در این روش برای به دست آوردن جداکننده ای با حداقل قیمت، حداقل وزن، حداقل حجم و یا سایر معیارها کاری بسیار دشوار می باشد و در نهایت هم نمی توان اثبات کرد که ابعاد بهینه همان داده های به دست آمده از طراحی است. در این تحقیق سعی بر آن است که روشی برای طراحی جداکننده های سه فازی ارایه شود که نقش تجربه در آن بسیار کمتر از روش های تجربی متداول است. برای این منظور، از محاسبات تکامل تدریجی، که جزء روش های نوین بهینه سازی به شمار می آید، استفاده شده است. طراحی برای به دست آوردن حداقل حجم ممکن، معیار بهینه سازی در این مقاله می باشد؛ هرچند استفاده از سایر معیارها مانند حداقل قیمت و یا حداقل وزن نیز مشابه با این روش ممکن است.