ادبیات هر ملت بهترین آیینه برای تجلی گذشته یک قوم و نشان دهنده باورها و آداب و رسوم مردمان آن سرزمین می باشد؛ جامعه خاستگاه ادبیات است و رابطه ادبیات با جامعه نوعی رابطه علت و معلولی است به همین دلیل مهمترین مآخذ برای دستیابی به دیدگاه ها و آداب و رسوم ایرانیان در خصوص مسائل اجتماع ، متون ادبی آن دوره می باشد. هدف پژوهش حاضر آن است تا مفهوم آداب و رسوم عامیانه را آشکار نموده، جایگاه آنرا در ادبیات فارسی بیان نماید و به جز این توجه دقیق و بهتری به نقش آداب و رسوم عامیانه در شکل گیری گلستان سعدی و فیه ما فیه مولوی داشته باشد مولف پس از مطالعه منابع مورد نظر برای هر قسم از مواد فولکلوری شواهدی را که مجموعا به بیش از1150 مورد رسیده،از دو کتاب مذکور یافته است و نتیجه می گیرد که مراد از آداب و رسوم عامیانه همان آیین ها، امثال و حکم و حکایاتی است که در میان همه مردمان چه آنها که اهل سواد هستند و فرهیخته و چه کسانی که فاقد دانشهای آکادمیک می باشند، رایج است و نیز مشخص می نماید که آداب و رسوم عامیانه در شکل گیری فیه ما فیه و گلستان نقش به سزایی داشته است. به طوریکه نویسندگان کتابهای یاد شده، برای بیان مقصود و مفهوم سخن خویش به آداب و رسوم عامیانه توسل جسته اند.