در این پژوهش تأثیر کار مکانیکی سرد بر رفتار خوردگی حفره ای فولاد زنگ نزن رسوب سخت شونده ی 4-17 در محیط سدیم کلراید بررسی شده است. ابتدا فولاد در دمای 1050 درجه ی سانتی-گراد انحلال سازی شده و سپس، کار مکانیکی سرد به کمک نورد در دمای محیط و در درصدهای کاهش ضخامت 10، 30، 50 و 70 درصد بر روی فولاد اعمال شد. نمونه ی بدون کار سرد نیز برای مقایسه در نظر گرفته شد. ریزساختار فولاد به کمک میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شد. عملیات پیرسازی در دمای ثابت 480 درجه ی سانتی گراد برای شرایط مختلف نورد انجام شد. مقاومت به خوردگی حفره ای فولاد در شرایط مختلف پس از نورد و پس از پیرسازی (به مدت 1 ساعت) با انجام آزمایش های پتانسیوداینامیک و پتانسیواستاتیک در محلول 5/3% سدیم کلراید و در دمای محیط بررسی شد. از روش های آماری برای نشان دادن تأثیر نورد سرد بر پتانسیل حفره دار شدن فولاد استفاده شد. نقش کار مکانیکی سرد بر شروع خوردگی حفره ای با بهره گیری از روش های ارائه شده در پژوهش های دیگران، شامل شدت جریان، طول عمر، شعاع و حاصل ضرب پایداری حفرات ناپایدار به همراه نرخ جوانه زنی حفرات ناپایدار؛ مطالعه شد. ریزساختار فولاد در شرایط انحلال سازی شامل زمینه ی مارتنزیتی به همراه درصد بسیار کمی فریت دلتا بود. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی شکست در فصل مشترک آخال ها و زمینه ی نمونه های کار سرد شده را نشان داد. با افزایش تغییر شکل مومسان سرد پیش از پیرسازیفولاد 17-4 phبیشینه ی سختی افزایش یافت. سختی نمونه های کار سرد نشده، 10%، و 30% نورد شده پس از 1 ساعت به بیشینه ی خود رسیده و تا 10 ساعت ثابت ماند. سختی نمونه های 50% و 70% نورد شده به ترتیب پس 1 ساعت و 45 دقیقه به مقدار بیشینه رسیده و پس از 6 و 7 ساعت افت پیدا کرد.نتایج آماری آزمون پتانسیوداینامیک نشان داد که پتانسیل حفره دار شدن فولاد در اثر کار مکانیکی سرد تقریباً تغییر نداشته است. شدت جریان، طول عمر، شعاع و حاصل ضرب پایداری حفرات ناپایدار با افزایش درصد نورد سرد افزایش یافت. ازطرف دیگر، فرکانس وقوع حفرات ناپایدار در اثر کار مکانیکی سرد کاهش پیدا کرد. برآیند این عوامل منجر شده است که پتانسیل حفره دار شدن فولاد زنگ نزن رسوب سخت شونده ی 4-17 در اثر نورد سرد، پیش و پس از عملیات پیرسازی ثابت بماند.