تامین امنیت یک کشور همواره از جمله دغدغه‏ها و البته وظایف دولتمردان هر حکومتی بوده و صاحب منصبان حاضر در بالاترین رده‏های حکومت‏ها تمام سیاست‏ها و تدابیر خود را بر این اساس تدوین می‏کنند که امنیتی پایدار و مستمر را در حوزه جغرافیایی تحت حکومت خود برقرار نمایند. یکی از شرایط و ضرورت‏های تامین امنیت در یک کشور تامین امنیت مرزهای بین‏المللی پیرامونی آن کشور است و هر مرز با توجه به ویژگی‏های خاص خود از قابلیت‏های مشخص و متمایزی از دیگر مرزها برای دفاع و تامین امنیت برخوردار است. گذشته از آثار ارسطو ، ابن خلدون ، کلاوز ویتس ، مونتسکیو و... که به نحوی رابطه میان سرزمین و عمل مردم جامعه در قبال آسیب‏پذیری‏ها و تهدیدات را مورد توجه قرار داده‏اند ، در قرن اخیر نیز برخی اندیشمندان و راهبردشناسان معروف همچون باتمن ریلی و ریموند چارلز نیز در ارتباط با جغرافیای دفاع و تاثیر مولفه عوارض جغرافیایی در تسهیل یا تضعیف عملیات نظامی به مطالعه و بیان نظر پرداخته‏اند. در ارتباط با بررسی عوامل تاثیر گذار در سطح یک‏پارچگی و انسجام اجتماعی در ابعاد ملی و کلان ، رابرت مرتن معتقد است: در جامعه‏ای که وسایل مشروع برای نیل به اهداف مد نظر به طور یکسان در اختیار همه اقوام حاشیه‏نشین قرار نگیرد ، این پدیده موجب سرخوردگی و ناکامی اقلیت‏های ساکن در این مناطق می‏گردد و این گسیختگی و شکاف ، ضعف تعهدات این اقلیت‏ها و تقلیل همبستگی اجتماعی نسبت به اهداف ملی را به همراه خواهد داشت.