هیدروژل ها به طور گسترده در سیستم های انتقال دارو به ویژه در ساختن لنزهای تماسی استفاده شده اند. در این تحقیق اثر ph و دما بر جذب و رهاشدن لیزوزیم از دو نوع پلیمر زیست سازگار مطالعه گردید. هدف از این مطالعه تعیین شرایط بهینه برای امکان انتقال چشمی این آنزیم بود. لیزوزیم خواص ضد باکتریایی و ضد ویروسی دارد و به علت دارا بودن ساختمان فشرده می تواند به درون لنزهای تماسی هیدروژلی به دام بیفتد. در عمل دیسک های هیدروژل پلی اکریل آمید و phema به درون محلول بافر فسفات/ لیزوزیم غوطه ور شدند و آنزیم به درون ژل بارگیری شد. میزان رها شدن آنزیم از لنز با قرار دادن هیدروژل های بارگیری شده از لیزوزیم در محلول بافر فسفات تازه تهیه شده، محاسبه شد. فعالیت آنزیم قبل از جذب و بعد از رهاسازی از هیدروژل ها، تعیین شد. این سنجش بر اساس لیز دیواره سلولی باکتری micrococcus lysodeikticus بود. میزان عبور نور از هیدروژل هیدراته، توسط اسپکتروفتومتر uv-visible اندازه گیری شد. تورم پذیری دیسک های خشک هنگامی که در بافر فسفات 25 درجه سانتی گراد غوطه ور شدند، تخمین زده شد و نسبت تورم ژل در یک محدوده از ph محاسبه شد. هیدروژل های فاقد و واجد لیزوزیم، از طریق تکنیک های مختلفی از قبیل ftir (اسپکتروسکوپی مادون قرمز)، dsc (کالریمتری روبشی تفاضلی) و sem (میکروسکوپی الکترونی روبشی) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بیشترین جذب لیزوزیم به هیدروژل ها در دمای 37 درجه سانتی گراد و 2/6ph= انجام شد. فعالیت آنزیم در نتیجه جذب و رها شدن از هیدروژل، تغییر قابل توجهی نکرد. لیزوزیم در تورم پذیری و میزان عبور نور هیدروژل تغییر چشمگیری ایجاد نکرد. طیف ftir هیدروژل-های فاقد و واجد لیزوزیم، مشابه بودند. مطالعات dsc، افزایش tg هیدروژل را در حضور لیزوزیم نشان داد.