کرمان در دوره ی صفویه یکی از ولایات بیگلربیگی نشین مهم محسوب می شد. محدوده جغرافیایی آن از جنوب یزد تا سواحل خلیج فارس و دریای عمان می رسید و از شرق، گاه تا نزدیکی قندهار توسط حاکم کرمان اداره می شد. از این رو در دوره حکومت صفوی این ولایت اهمیت ویژه ای داشت و شهر کرمان به عنوان مرکز و کرسی آن ولایت مورد توجه حاکمان، به ویژه از دوره ی شاه تهماسب قرار گرفت. این توجه ناشی از اهمیت استراتژیک و موقعیت سوق الجیشی منطقه و توان تجاری و مالی آن بوده است. دوره ی سی ساله ی حکومت گنجعلی خان (1005 تا 1034هـ.ق)، با اقداماتی که در بهبود اوضاع شهر و شهرنشینی در کرمان انجام گرفت، از مهم ترین ادوار شکوفایی شهرنشینی و توسعه کالبدی کرمان است. در این پایان نامه، شهر و شهرنشینی کرمان در دوره ی صفویه در پاسخ به این پرسش که دلایل رشد و شکوفایی کالبدی شهر و زندگی شهری در کرمان چه بوده مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق تحلیلی با در نظر داشتن پژوهش تاریخی مبتنی بر بررسی های میدانی و کتابخانه ای بوده است.