تحقیق حاضر به منظور بررسی تأثیر انواع بازخورد بینایی بر اکتساب، یادداری و انتقال یک تکلیف هماهنگی دو دستی نامتقارن انجام شد. تعداد 60 نفر از دانشجوی دختر راست دست و مبتدی، با دامنه سنی 25-19 سال که از بین دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به 5 گروه 1 بینایی طبیعی (فقط نگاه کردن به دست ها)، گروه 2 تمرین با بازخورد همزمان صفحه نمایشی (فقط نگاه کردن به مانیتور) و گروه 3 دریافت بازخورد از گیرنده های عمقی، گروه 4 بازخورد پایانی و گروه 5 گروه بی تمرین (کنترل) تقسیم شدند و به صورت 5 بلوک 5 کوششی به تمرین پرداختند. آزمودنی ها، تکلیف هماهنگی دو دستی نامتقارن را با استفاده از ابزار های اندازه گیری که شامل دو دستگاه قلم نوری و صفحه حسگر که با پورت usp به 2 دستگاه لب تاپ متصل بودند، انجام دادند. سپس نتایج میانگین خطای هر آزمودنی برای هرکدام از دست ها در تکلیف هماهنگی دو دستی نامتقارن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد که انواع مختلف بازخورد بینایی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت پیچیده ترسیم ستاره و مهارت ساده ترسیم خط تأثیر مثبت معنی داری دارد (05/0? p). ولی از مقایسه بین گروه ها در ترسیم خط و ستاره می توان نتیجه گرفت که این تأثیر بیشتر روی تکلیف پیچیده تر (ترسیم ستاره) بوده است. همچنین از مقایسه ی آماره های به دست آمده از تحقیق می توان نتیجه گرفت دریافت بازخورد از طریق گیرنده های حسی در مقایسه با گروه های دیگر بیشترین تأثیر را بر عملکرد فرد داشته و موجب بهبود عملکرد آزمودنی می شود. با توجه به نتایج به دست آمده می توان عنوان کرد که بازخورد بینایی تأثیر مثبتی بر یادگیری مهارت، مخصوصاً مهارت های پیچیده دارد. از آن جا که بازخورد حسی طبق نتایج بدست آمده بیشترین تأثیر مثبت را در یادگیری مهارت ها دارد، می توان به مربیان توصیه کرد این نوع بازخورد در برنامه آموزشی خود بگنجانند و یا بیشتر استفاده کنند. بنابراین به مربیان و درمانگران پیشنهاد می شود در مراکز آموزشی، درمانی و یا توان بخشی از بازخورد بینایی جهت اهداف آموزشی یا درمانی خود بهره ببرند.