در این پایان نامه، کوشش نگارنده بر آن است که غزل پارسی را فقط از جنبه ی زیبایی شناسی کهن مورد مطالعه قرار دهد و از میان تمام غزلهای ناب پارسی به غزلیات قیصر امین پور و امام خمینی، پرداخته است. این پژوهش در پنج بخش فراهم آمده است که در بخش نخستین آن به بازگویی بلاغت rhetoric ، صور خیال image ، بیان و شعر با عنوان زیبایی شناسی سخن پارسی می پردازد. بخش دوم با عنوان تشبیه به بررسی و تطبیق تشبیهات موجود در این دو اثر به صورت جداگانه می پردازد. بخش سوم تحت عنوان استعاره ، که در این بخش سعی شده است به تمامی استعارات موجود در غزلیات قیصر امین پور و امام خمینی در دو فصل مجزا بپردازد. بخش چهارم ، مجاز و در بخش پنجم با نام کنایه، به کندوکاو در همین زمینه در این دو اثر خواهد پرداخت در بخش آخر هم به تطبیق و نقد و بررسی این دو مجموعه همت گمارده شده است.درمقایسه این دو اثرمیتوان دریافت که:میزان تشبیهات قیصرنسبت به امام خمینی بسیاربیشتراست ولی درمورداستعارات،عکس این موضوع صدق می کند.مجازدرغزلیات قیصر،تنوع بسیاری داردولی درغزلیات امام،محدوداست.کنایات به طورکل درغزلیات امام،گسترش وهمچنین میزان بیشتری را داراست. امید است که من هم توانسته باشم در اه شناساندن ادب پارسی، قدمی هر چند کوچک بردارم.