تحقیق حاضر به بررسی دانش یادگیرندگان زبان انگلیسی (به عنوان زبان خارجه) در حوز? ساختارهای متصّل و منزوی حروف اضافه می پردازد. این دو ساختار از نقطه نظر مسئل? منطقی یادگیری زبان و نظری? دستور جهانی در گروه های فعل+ حرف اضافه و ساختارهای فعل+ ادات مورد مطالعه قرار می گیرند. اگرچه گروه های فعل+ حرف اضافه و ساختارهای فعل+ ادات از لحاظ ظاهری شبیه به هم هستند، ولی هنگامیکه ساختارهای متصّل و منزوی حروف اضافه بر آنها اعمال می شوند، دستخوش تغییرات منحصر به فردی می گردند که بواسطه آن زبان آموزان با یک مسئل? منطقی یادگیری مواجه می شوند. همچنین عدّه ای از زبان آموزان در حین تولید ساختارهای متصّل و منزوی حروف اضافه، حرف اضافه را حذف کرده و ساختارهایی با حروف اضاف? محذوف تولید می کنند. کلین (1993، 1995) چنین ساختار دستوری را ساختاری بی ریشه می نامد که مقید به اصول دستور جهانی نمی باشد. در این مطالعه، حدود 100 دانشجوی زبان انگلیسی که زبان اول آنان فارسی است توسط دو تست قضاوت دستوری آزموده شدند. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که یادگیرندگان تمایل خاصّی نسبت به تولید ساختارهای منزوی حروف اضافه دارند و در این حین عده ای از آنان جملاتی با حروف اضاف? محذوف تولید می کنند. کلید واژه ها: حرف اضاف? منزوی، حرف اضاف? متصّل، دستور زبان بینابین، حرف اضاف? محذوف، ساختار فعل+ ادات