عبادت،نهایت خشوع و اظهار ذلت در پیشگاه خداوند است. عبادت در قرآن کریم از جایگاه بالایی برخوردار است و به عنوان هدف خلقت بیان شده است. مطالعه ی آثار زندگی بشر نشان داده هر زمان که بشر وجود داشته ،پرستش هم بوده است.هر چند ممکن است ،در این مورد خطای در مصداق ،پیش آید، پرستش، جزئی از وجود و کشش فطری انسان است .آفرینش هستی و بعثت همه پیامبران برای عبادت و اجرای درست آن بوده است .و درعین وجود آن در همه ادیان الهی،یوده ودراسلام به بهترین شکل آن تجلی نموده است .عبادت(نماز) به عنوان پاک کننده ی کبروپشتوانه ی عظیم برای حل مشکلات بیان شده و برجسته ترین اثرآن درانسانها، امنیت وسلامت روان وجسم یاد شده است . این پژوهش پس از بررسی از اطلاعات ومنابع معتبر، به نقش عبادت در سازندگی فردی و اجتماعی و فلسفه عبادت از نگاه امام علی (ع) پرداخته شده، وحاصل پژوهش،آن است که ازنظرامام(ع) عبادت، تنها راه نجات از بحرانهای فکری، روحی و اعتقادی فردی و اجتماعی است . کلمات کلیدی خداوند، قرآن ، نهج البلاغه، عبادت، ، بینش ، انسان ، خضوع، جامعه