چکیده هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی درمان التقاطی(با رویکردهای ایفای نقش، بازسازی شناختی و مهارت های مقابله ای شناختی) بر مهارتهای اجتماعی و خودکارآمدی بین فردی در بین دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان می باشد. بدین منظور 32 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان دارای اضطراب اجتماعی بالا و مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی بین فردی پایین به طور تصادفی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. هر گروه شامل 15 نفر بود که تحت مطالعه ای نیمه آزمایشی قرار گرفتند. درمان التقاطی طی ده جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شد، اما گروه کنترل در این مدت مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های اضطراب اجتماعی، مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی بین فردی بود که در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه تکمیل شدند. نتایج تحلیل کواریانس بیانگر کاهش معنادار اضطراب اجتماعی (74/23=f، 001/0p<) و نیز افزایش معنادار مهارت اجتماعی (03/10=f، 004/0p<) و خودکارآمدی بین فردی (254/8=f، 008/0p<) در مرحله پس آزمون بود. این نتایج در مرحله پیگیری نیز صادق بود. بنابراین درمان التقاطی (با رویکردهای بازسازی شناختی و مهارتهای مقابله ای شناختی-رفتاری) می تواند به عنوان یک روش مداخله ای مفید جهت کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی بین فردی به کار رود. واژگان کلیدی: درمان التقاطی، بازسازی شناختی، مهارتهای مقابله ای شناختی،ایفای نقش، مهارتهای اجتماعی، کارآمدی بین فردی