در عصر ما، دیگر سازمان ها به انبوهی تولید، ذخایر مالی و فزونی نیروی انسانی خود نمی بالند، بلکه بالندگی سازمان ها در گرو سرمایه هوشمند و دانش آنها است. آموزش یکی از پیچیده ترین وظایف در هر سازمانی است که منجر به توانمندی نیروی انسانی می گردد؛ با توجه به نقش و اهمیت فرایند آموزش نیروی انسانی در ادامه حیات هر سازمان و لزوم برنامه ریزی دقیق و طراحی مناسب دوره های آموزشی، ارزشیابی آموزش های ارائه شده ضروری به نظر می رسد. در مورد عوامل موثر بر ارزیابی اثربخشی دوره های آموزشی دانشمندان عوامل مختلفی را ذکر کرده اند. برخی از عواملی که اکثر صاحبنظران عنوان کرده اند مرتبط با شغل و شاغل می باشد. در این پژوهش ما برآنیم تا اثر این دو مفهوم را در قالب یک متغیر با عنوان "تناسب شغل و شاغل" بر "اثربخشی دوره های آموزشی" مورد بررسی قرار دهیم. لازم به ذکر است به دلیل اینکه فرهنگ سازمانی حاکم بر سازمان مورد مطالعه می تواند بر هر دو متغیر فوق اثر گذارد "فرهنگ سازمانی" در قالب متغیر میانجی تحقیق گنجانده شده است. نوع تحقیق توصیفی بوده و جامعه آماری هدف این تحقیق را حدود 800 نفر از مدیران، روسا، کارشناسان و کارمندان گروه بهمن تشکیل داده است. نمونه آماری تعداد 201 نفر بوده است. از پرسشنامه و گاهاً مصاحبه جهت گردآوری اطلاعات استفاده گردید. از تحلیل عاملی تاییدی و آلفای کرونباخ برای بررسی روایی و پایایی استفاده شد. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد، روابط معناداری بین متغیرهای تحقیق با یکدیگر وجود دارد. مقدار میانگین متغیرهای اصلی تحقیق نشان داد، وضعیت تمامی متغیرها در حد نسبتا مطلوب قرار دارد. مدل مفهومی نیز با استفاده از روش مدل معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج نشان داد تناسب شغل-شاغل رابطه مثبت و معنادار با اثربخشی دوره های آموزشی و فرهنگ سازمانی دارد. بعلاوه اینکه روابط معنادار بین فرهنگ سازمانی و اثربخشی دوره های آموزشی نیز تایید شد. سپس برای آزمون نقش میانجی متغیر فرهنگ سازمانی تمامی متغیرها را در یک مدل وارد کردیم. نتایج این مدل نشان داد، متغیر فرهنگ سازمانی نمی تواند بر رابطه بین تناسب شغل-شاغل و اثربخشی دوره های آموزشی بعنوان میانجی عمل کند.