تیواوره ها به دلیل کاربردهای متنوعشان از قبیل فعالیت های ضد ویروسی و قارچ کشی و داروهای آرامبخش و غیره بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. در این تحقیق، اثرات گروههای استخلافی در فاز گاز و حلال از لحاظ ماهیت و موقعیت در واکنش تهیه تیواوره های حاصل از واکنش آنیلین ها 2،2-دی متیل پروپیونیل ایزوتیوسیانات ها به صورت نظری بررسی شده است. این مطالعه برای هشت گروه استخلافی و در دو موقعیت پارا و متا انجام شد. ساختارهای بهینه مواد اولیه و محصولات در سطح b3lyp با استفاده از سری پایه بدست آمدند مقادیر بدست آمده برای انرژی های بهینه و مقایسه آنها با حالت بدون استخلاف نشان می دهند که وجود استخلاف موجب افزایش قدر مطلق انرژی الکترونی می شود. منفی بودن مقادیر توابع ترمودینامیکی در واکنشهای مورد نظر دلالت بر گرمادهی، کاهش بی نظمی و خودبه خودی بودن واکنشها در فاز گاز و عدم خود به خودی در فاز حلال و دارد. نمودار هامت رسم شد و ? (ثابت واکنش هامت) با گروهای استخلافی در موقعیت متا در فاز گاز برابر با 570/1- ودر فاز حلال برابر با 125/2- همچنین در موقعیت پارا در فاز گاز ثابت واکنش هامت برابر با 097/2- در فاز حلال ثابت واکنش هامت برابر با 712/4- بدست آمد که نمایانگر آن است که گروههای الکترون دهنده سبب افزایش ثابت تعادل واکنش می شوند.به منظور یافتن اثر استخلاف بر روی آروماتیسیته تیواوره های حاصل در فاز گاز وحلال ازشاخص nics و homa در این تحقیق استفاده شد. مقدار nicsبرای همه تیواوره های حاصل منفی بوده و شاخص homaبرای همه مولکولها تقریباً برابر با 1 می باشند .