ایران کنونی هر چند پیر و خسته و پس از پشت سر گذاردن تاریخچه ای پر فراز و نشیب به ناگزیر مسیر دستیابی به جامعه ی مدنی را طی می کند بدین ترتیب ایران در حال گذار با چالش های گوناگونی مواجه است ، معماری و فضای شهری در این فرآیند گذار چه نقشی را ایفا می کنند ؟ و یا چگونه می توان به وسیله ی این ابزار این فرآیند را تسریع کرد ؟ در این پژوهش دو مقوله مورد بررسی قرار گرفته است : از یک طرف عرصه ی عمومی به عنوان بستر شکل گیری فرایندهای اجتماعی و از طرف دیگر جامعه ی مدنی به عنوان یک چشم انداز ایده آل برای ایران کنونی . بدین ترتیب تلاش می شود تا تعریف تا حد ممکن جامعی را برای مفهوم عرصه ی عمومی با نظر به مفهوم جامعه ی مدنی به دست دهیم. در این پروژه تمرکز بر روی فضاهای نمایشی است و تلاش شده است تا از مسیر پروژه مرکز نمایش های خیابانی به آزمون فرضیه های خود بپردازیم. به هر روی هر فرد در جامعه نقشی را ایفا می کند که می تواند او را هر لحظه در مقام سوژه قرار دهد و بدین ترتیب تاثیر گذاری بر اطراف و افراد دیگر داشته باشد، در انتها پروژه ی مرکز نماشهای خیابانی در مکان پر پتانسیل چهارراه ولی عصر با تمام ابعاد و جزئیات طراحی می شود.