یکی از دلایل اصلی قطعی خطوط انتقال بویژه برای سطوح ولتاژ بالاتر از 345 کیلوولت، شکست عایقی ناشی از اضافه ولتاژهای کلیدزنی است. بنابراین علاوه بر افزایش استقامت عایقی در محل وقوع ماکزیمم تنش اضافه ولتاژ باید دامنه اضافه ولتاژ را با استفاده از وسایل حفاظتی مانند برقگیر کاهش داد. با توجه به ماهیت آماری عوامل موثر بر دامنه ماکزیمم اضافه ولتاژ، نیاز به تعداد زیاد شبیه سازی حالت گذرا وجود دارد. از طرفی فرآیند جایابی برقگیر نیز بدلیل نغییر پروفیل ماکزیمم اضافه ولتاژ، فرآیند پیچیده و طولانی است؛ زیرا در جایابی با اضافه شدن و یا تغییر مکان برقگیر، نیاز به انجام شبیه سازی کلیدزنی آماری می باشد. بنابراین طراحی سطح عایقی و جایابی بهینه مکان برقگیر فرآیندی پیچیده و طولانی است. همچنین در مواردی که خطوط انتقال در نواحی مرتفع باشد، بدلیل تضعیف استقامت عایقی ناحیه پر ارتفاع، پیچیدگی محاسبات طراحی دوچندان خواهد شد. علاوه براین با توسعه شبکه و تغییر پارامتر خط، در مرحله بهره برداری اپراتور قبل از برقدار کردن خطوط، لازم است از مقدار ماکزیمم اضافه ولتاژ مطلع شود. تا در هنگام برقدار کردن چند خط، بهترین ترتیب برقدار کردن با هدف ایجاد کمترین دامنه اضافه ولتاژ، مشخص شود. در این رساله شبکه هوشمند فازی مورد استفاده قرار گرفته تا بتواند در مرحله طراحی با دریافت اطلاعات ساختاری خط با صرف زمان کم مقدار استقامت عایقی خط و بهترین موقعیت قرارگیری خط را مشخص کند. شبکه هوشمند طراحی شده در مرحله طراحی نیز علاوه بر مشخص کردن نقطه بحرانی وقوع اضافه ولتاژ، بهترین ترتیب کلیدزنی را تعیین می کند.