چکیده عمر جنایات علیه بشریت مقارن است با ورود بشر به کره خاکی و لذا جنایات علیه بشریت، جزو لاینفک زندگی بشر بوده است. از معاهدات منع کننده و مجازات کننده جنایات علیه بشریت در ادیان و مذاهب الهی و منشور کوروش کبیر گرفته تا کنوانسیون های لاهه، ژنو و معاهدات حقوق بشری بین المللی به ویژه پس از جنگ جهانی دوم، همگی بر یک امر تاکید می ورزند و آن اینکه جنایات علیه بشریت محکوم است و باید منع شود. در این راستا، هرکدام از این معاهدات و کنوانسیون ها و نیز سازمانهای بین المللی و منطقه ای حقوق بشری، مسلماً دارای سیاست جنایی خاصی بوده و هستند که به دو بخش عمده ی تقنینی و قضایی تقسیم می شوند. بدیهی است که ضعف سیاست جنایی بین المللی در هر دو بعد تقنینی و قضایی، نه تنها منجر به کاهش و پیشگیری از وقوع جنایات علیه بشریت نشده، بلکه شاهد ازدیاد جنایات جنگلی و جنایات علیه بشریت در پیرامون خود هستیم.این در حالیست که سکوت تلخ مجامع و محاکم کیفری بین المللی که مدعی برقراری صلح و امنیت در جهان هستند، عامل و بهانه ای است در دست متجاوزان به حقوق بشر و جنایتکاران جنایات علیه بشریت.