ساماندهی و باز آفرینی(طراحی شهری) بافت های فرسوده یکی از مشکلات و معضلات اساسی در مدیریت شهری حساب می آید؛ خصوصاً بافت هایی که در اقلیم هایی به غیر از اقلیم گرم و خشک قرار گرفته اند. چرا که از مهمترین اهداف طراحی بافت های فرسوده افزایش کیفیات اکولوژیکی و زیست محیطی درشهرنشینی است. کیفیت هایی که معمولاً نه فقط در محلات قدیمی، بلکه در کل محدوده شهر اغلب به دست فراموشی سپرده می شوند؛ مواردی همچون کاهش استفاده از سوخت های کربن دار، استفاده از انرژی های پاک مانند انرژی خورشیدی، ایجاد فضاهای باز و سبز با پوشش گیاهی مناسب و خاص آن منطقه ، کاهش دخالت در محیط طبیعی اطراف برای بالا بردن کیفیت سرزندگی، بالا بردن نقش ارتباطات مردمی با یکدیگر در جهت حفظ شرایط طبیعی منطقه و غیره. بافت قدیم شهرکرد، به عنوان نمونه ای از بافت مستقر در اقلیم سرد و کوهستانی ، با آنکه دچار فراموشی شده است، اما همچنان دارای پتانسیل هایی اکولوژیکی بالقوه ای نسبت به دیگر نقاط شهر هستند که یا خودآگاه و یا به صورت ناخودآگاه بدون دست یازی به محیط اطرافش، مورد توجه و رعایت در اجرا، قرار گرفته بودند. اگر نقاط قوت و فرصت های آن دوباره بازشناسی شود و هم-راستا با مباحث اکولوژی شهری گام بردارد، به عنوان بهترین نقاط شهر به هویت گذشته خود باز خواهند گشت. در این تحقیق، سعی بر این است که با معرفی مباحث اکولوژیکی و دسته بندی آن ها برای اجرا، اصول و راهبردهای اکولوژیک محور خاص بافت قدیم شهرکرد استخراج شده تا از این طریق در جهت باز طراحی آن گامی بزرگ برداشته شود.