چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان شیوع سهل انگاری تحصیلی و رابطه آن با خودتنظیمی و انگیزه پیشرفت در دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهر تهران انجام شده است. نمونه مشتمل بر 624 دانش آموز مقطع دبیرستان(312 دختر و 312 پسر) مناطق و نواحی مختلف، در سال تحصیلی 91-90 بود که به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش از مقیاس سهل انگاری تحصیلی- نسخه دانش آموزان(سولومون و راث بلوم، 1984)، پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی(زیمرمن و مارتینزپونز، 1982) و آزمون انگیزه پیشرفت(هرمنس، 1970) استفاده شد. تحلیل اطلاعات آماری در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی(رگرسیون) صورت گرفت. نتایج شیوع سهل انگاری با استفاده از آمار توصیفی نشان داد که بیش از نیمی از دانش آموزان به طورمکرّر، اکثراوقات و یا همیشه دچار سهل انگاری می شوند. هم چنین، نتایج حاکی از آن بود که به طور کلّی دختران و پسران به یک اندازه سهل انگاری می کنند و تنها در زمینه آماده کردن تکالیف، پسران بیشتر از دختران سهل انگار می باشند. هم چنین، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد خودتنظیمی و انگیزه پیشرفت به صورت معنادار سهل انگاری را پیش بینی می کنند.