چکیده: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مهارت های انسانی با خود کار امدی و رضایت شغلی مربیان بهورزی دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مربیان بهرزی علوم پزشکی شیراز بود بنابراین از انجا که تمامی مربیان علوم پزشکی شیراز در این مطالعه مورد پژوهش قرار گرفته تعداد افراد نمونه و جامعه اماری برابرند در این پژوهش برای گرد آوری اطلاعات از سه مقیاس ناخوشایندترین همکار جهت بررسی مهارت های انسانی (فیلدلروچمرز) خودکار امدی (شرر1982) برای سنجش خود کار امدی و پرسشنامه رضایت شغلی (jdi ویسوکی و کروم) برای سنجش رضایت شغلی استفاده شده است ضریب پایانی با الفای کرونباخ برای مقیاس ناخوشایندترین همکار برابر 95% برای مقیاس خودکارمدی برابر 95% وبرای مقیاس رضایت شغلی 86% به دست آمد پژوهش حاضر میدانی بود وبا استفاده از ضریب رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون میزان همبستگی مهارت های انسانی با خود کار آمدی و رضایت شغلی مربیان مورد ارزیابی قرار گرفت نتایج نشان داده که بین مهارت های انسانی و خود کارامدی در سطح001% رابطه معنا دارای وجود دارد همچنین مهارت های انسانی به طور معنا دار در سطح 001% رضایت شغلی را پیش بینی میکند نتایج حاصل از رگرسیون خودکار امدی و رضایت شغلی نشان داد که خود کار آمدی به طور معنا دار در سطح 03/0 پیش بینی کننده رضایت شغلی مربیان مراکز آموزش بهورزی دانشگاه علوم پزشکی شیراز میباشد ./ واژه های کلیدی: مهارت های انسانی ،خودکار امدی ،رضایت شغلی ،مربیان بهورزی