در تحقیق حاضر برای سنتز نانوذرات cuo به روش مکانوشیمیایی، واکنش cu(oh)2+7nacl ? cuo+h2o(g)+7nacl مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ابتدا پودر هیدروکسید مس به عنوان ماده اولیه، از طریق یک روش محلولی ساده و مقرون به صرفه، بر اساس واکنش cuso4 (aq, 0.4m) + 2na(oh) (aq, 1m) ? cu(oh) 2? + na2so4 (aq) تهیه گردید. در ادامه، بر مبنای رویکرد آسیاکاری- شستشو و خشک کردن، محصول بدست آمده از آسیاکاری مخلوط cu(oh)2+7nacl به مدت2، 3، 6 و h12، بعد از انجام عملیات شستشو و خشک کردن در دمای محیط، تحت آنالیز و ارزیابی های بعدی قرار گرفت. در مورد محصول بدست آمده از نمونه ای که بعد از h3 آسیاکاری بلافاصله تحت عملیات شستشو و خشک کردن واقع شد، نتایج بدست آمده از آنالیزهای xrd، eds، tem، lls و uv-vis به ترتیب بیانگر تشکیل فاز بلورین cuo، شامل عناصر o و cu و فاقد عناصر ناخالصی، توده های آگلومره شده متشکل از نانوذراتی کروی در حدود nm 16، توزیع اندازه ذرات محدود با متوسط اندازه nm 27 و نهایتاً شکاف انرژی (eg) ev 5/2 می باشد. به علاوه با توجه به نتایج آنالیزهای tga-dtaمشخص گردید که دهیدراسیون و تجزیه هیدروکسید مس بر اساس واکنش cu(oh)2 ? cuo + h2o با استفاده از انرژی ناشی از آسیاکاری و نه حرارت دهی مستقیم اتفاق افتاده است. در رویکرد مذکور، افزایش مدت زمان آسیاکاری به 6 و نهایتاً h 12منجر به احیای cuo توسط آهنِ موجود در بدنه ظرف و سطح گلوله های آسیاکاری و در نتیجه، سنتز فازهای cu2o، cu و fe2o3 گردید.