مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی رابطه قدرت فشردن دست با متغیرهای آنتروپومتریکی پایه، اندام فوقانی و ویژه دست و مقایسه آن در دانشجویان مرد ورزشکار و غیرورزشکار است. مواد و روش ها: جامعه آماری این پژوهش را 200 آزمودنی مرد شامل 100 دانشجوی غیرورزشکار(سن: 13/2±14/21سال، قد: 46/5±98/174 سانتی متر، وزن: 47/10±6/68 کیلوگرم) و 100 دانشجوی ورزشکار(سن: 96/1±66/21سال، قد: 5/6±13/179 سانتی متر، وزن: 7/8±65/73 کیلوگرم) که در رشته های هندبال، بسکتبال، والیبال، فوتبال، کشتی و جودو فعالیت داشتند، تشکیل می دهند. قد، وزن، شاخص توده بدن و درصد چربی بدن(سه نقطه ای) آنها نیز با استفاده از معادله جکسون و پولاک محاسبه شد. علاوه بر این، متغیرهای آنتروپومتریکی اندام فوقانی شامل طول بازو، طول ساعد، طول ساعد و دست، عرض آرنج، عرض مچ دست، عرض کف دست، محیط بازو، محیط ساعد، محیط مچ دست و متغیرهای آنتروپومتریکی ویژه دست شامل محدوده پنج انگشت، طول اتگشتان و پیرامون انگشتان در همه آزمودنی ها اندازه گیری شد. از متر نواری و کولیس برای اندازه گیری های آنتروپومتریکی و از نیرو سنج دستی برای اندازه گیری قدرت فشردن دست استفاده شد. داده های تحقیق با استفاده از آزمون های آماری t مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، anova و رگرسیون چند متغیری تجزیه و تحلیل شد و فرضیه های تحقیق در سطح 05/0p< بررسی شدند. یافته ها: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که قدرت فشردن دست در گروه ورزشکار تنها با وزن، شاخص توده بدن، درصد چربی بدن، طول بازو، محیط بازو، محیط ساعد، محیط مچ دست و طول انگشت پنجم رابطه معنی داری داشته است و در گروه غیرورزشکار نیز با وزن، شاخص توده بدن، در صد چربی بدن، طول بازو، طول ساعد، طول ساعد و دست، محیط بازو، محیط ساعد، محیط مچ دست، عرض مچ دست، عرض کف دست، طول انگشت دوم، محدوده پنجم انگشتان رابطه معنی دار بوده است(05/0p<). قدرت فشردن دست در کل آزمودنی ها با سن رابطه ای نداشته، اما با سایر متغیرهای آنتروپومتریکی رابطه معنی داری داشته و تنها با درصد چربی بدن این رابطه معکوس و معنی دار بوده است(05/0p<). همچنین نتایج نشان داد که بین قدرت فشردن دست در گروه هندبال با محیط بازو، محدوده انگشت اول، محدوده انگشت دوم، محدوده انگشت چهارم، پیرامون دوم انگشتان، در گروه بسکتبال با عرض مچ دست، در گروه والیبال با طول انگشت اول، طول انگشت پنجم، پیرامون چهارم انگشتان، در گروه کشتی-جودو با شاخص توده بدن، محیط ساعد و در گروه فوتبال با قد، وزن، طول ساعد و دست، عرض آرنج، عرض مچ دست، محیط بازو، محیط ساعد، محیط مچ دست، طول انگشت دوم، طول انگشت سوم، طول انگشت چهارم، طول انگشت پنجم، ، پیرامون اول انگشتان، پیرامون دوم انگشتان رابطه معنی داری مشاهده شده است و در همه رشته ها بین قدرت فشردن دست با درصد چربی بدن رابطه معکوسی وجود داشته است(05/0p<). علاوه بر این، گروه ورزشکار و غیرورزشکار در متغیرهای آنتروپومتریکی سن، شاخص توده بدن و عرض آرنج تفاوت معنی داری نداشتند و در میان رشته های ورزشی مورد نظر(هندبال، بسکتبال، والیبال، فوتبال و کشتی-جودو) نیز از نظر آماری تفاوت معنی داری در متغیرهای آنتروپومتریکی درصد چربی بدن، شاخص توده بدن، محیط بازو، محیط ساعد، محیط مچ دست، عرض آرنج، عرض کف دست، طول انگشت اول، طول انگشت پنجم و پیرامون سوم انگشتان وجود نداشته است(05/0p<). نتیجه گیری: این یافته ها نشان داد که متغیرهای آنتروپومتریکی و همچنین نوع فعالیت ورزشی بر قدرت فشردن دست تاثیرگذار هستند.