هدف اصلی از انجام پژوهش حاضر بررسی میزان حساسیت پرسشنامه های whoqol-bref و sf-36 به فرایند درمان در دو گروه بیماران با اختلالات جسمانی ( n=40 ) و روانی ( n=40 ) بود. نتایج نشان داد که در پرسشنامه whoqol-bref میانگین نمرات بیماران جسمانی وروانی در طول فرایند درمان در متغیر های رضایتمندی از زندگی و ابعاد مختلف آن افزایش معناداری دارد. در ارتباط با پرسشنامه sf-36 نیزشواهد نشان داد که میانگین نمرات بیماران جسمانی و روانی در سه مرحله اندازه گیری در ابعاد سلامت جسمانی، سلامت روانشناختی و نمره کلsf-36 به طور معناداری افزایش یافت. درمجموع، نتایج پژوهش حاضر، شواهد روانسنجی بیشتری برای حساسیت پرسشنامه های whoqol-bref و sf-36 به فرایند درمان اختلالات جسمانی و روانی فراهم می آورد.