ترکیبات هیدروکسیدی لایه ای دوتایی(ldh) از هیدروکسید کاتیون های +m2 و +m3 که از نظر شعاع کاتیونی به هم نزدیک هستند، تشکیل شده است. این ترکیبات شامل لایه های هیدروکسیدی هشت وجهی با بار مثبت می باشند و ساختاری مشابه بروسیت دارند. از ldh ها، به دلیل خاصیت زیست سازگاری بالایی که دارند، می توان به عنوان میزبان در سیستم های انتقال دارو استفاده نمود. با این حال، ldh به محیط اسیدی بسیار حساس می باشد و هنگامی که در محیط معده (2/1=ph) قرار می گیرد، دارو به صورت کامل آزاد می شود. به این ترتیب، آماده سازی هسته- پوسته در هیبریدldh-drug توسط پوششی از پلیمرهای محافظ جهت حفظ خواص پیشنهاد شده است. کار پژوهشی حاضر، تهیه هیبرید جدیدی از ldh و دو بیو پلیمر (پروتئین و پلی ساکارید) می باشد که نانوکامپوزیت های ldh–biopolymer را تشکیل می دهند. سیپروفلوکساسین (cfx) به عنوان مدل دارویی انتخاب شده و در میان لایه های znal-ldh به دو روش همرسوبی و تبادل یون تحت اتمسفر نیتروژن قرار داده می شود. رهایش دارو از میان بستر ldh و بیوپلیمر به تنهایی و همچنین کامپوزیت آن ها انجام می شود، به طوری که تست انحلال در محلول بافر تحت شرایط ph (مدل عبور مواد از طریق دستگاه گوارش) خواهد بود. ساختار ldh-cfx و بیونانوکامپوزیت آن با پراش اشعه x(xrd)، طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (ft-ir)، آنالیز وزن سنجی گرمایی(tg) ، میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) مورد بررسی قرار گرفت.