درختان هلو به منظور تنظیم بار محصول، بهبود کیفیت و اندازه میوه نیاز به انجام عملیات تنک دارند. در آزمایش اول، نفتالین استیک اسید (20 و 40 میلی گرم در لیتر) به تنهایی و همراه با نیترات کلسیم (5/0 و 1 %) و کلرید کلسیم (5/0 و 1 %) با هدف بررسی اثرشان بر روی شاخص های رویشی، عملکرد و کیفیت میوه هلو رقم البرتا، مورد استفاده قرار گرفت. کاربرد نفتالین استیک اسید به تنهایی در مرحله 12 میلیمتری قطر میوه چه انجام گردید. درختان تیمارشده با نفتالین استیک اسید, با ترکیبات کلسیم دار در مرحله سفت شدن هسته، محلول-پاشی شدند. درآزمایش دوم، کلرید کلسیم (5/0 و1%)، نیترات کلسیم (5/0 و 1%) و کلات کلسیم (1/0 و 2/0%) به صورت یک مرتبه در مرحله 50 روز پس از تمام گل (مرحله سفت شدن هسته) و سه مرتبه در مرحله 50 روز پس از تمام گل (مرحله سفت شدن هسته) با فاصله دو هفته مورد استفاده قرار گرفت. پس از برداشت، میوه های هلو در در دمای 4 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90 درصد انبارشدند.آزمایش ها به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 11 تیمار و 5 تکرار انجام شد. نتایج آزمایش اول نشان داد که تیمار نفتالین استیک اسید (20 میلی گرم در لیتر) + نیترات کلسیم (هر دو غلظت 5/0 و 1?)، ریزش نهایی میوه، طول شاخه سال جاری و سطح برگ را در مقایسه با تیمار نفتالین استیک اسید (20 میلی گرم درلیتر) به تنهایی و تیمار شاهد افزایش داد. درختان تیمار شده با نفتالین استیک اسید (20 میلی گرم در لیتر) + نیترات کلسیم (5/0?)، بیشترین متوسط اندازه میوه را داشتند و بیشترین عملکرد میوه در شاخه (گرم) برای تیمار نفتالین استیک اسید (20 میلی گرم در لیتر) + نیترات کلسیم (1?) ثبت گردید. این آزمایش نشان داد که محلول پاشی نفتالین استیک اسید همراه با کلسیم می تواند شاخص های رویشی و عملکرد محصول هلو را بهبود بخشد. نتایج آزمایش دوم نشان داد که نیترات کلسیم (در هردو غلظت 5/0 و 1%) به صورت سه مرتبه محلول پاشی در مقایسه با یک مرتبه محلول پاشی و تیمار شاهد، سبب افزایش سطح برگ و شاخص کلروفیل گردید.کلرید کلسیم (5/0 و 1%) به صورت سه مرتبه محلول پاشی در مقایسه با یک مرتبه و تیمار شاهد باعث بیشترین سفتی بافت میوه (در زمان برداشت و پس از برداشت)، کاهش میزان قهوه ای شدن بافت (25 درصد) و کاهش تلفات آب میوه (11 درصد) در مقایسه با شاهد پس از دو هفته انبارمانی میوه ها گردید.