هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی گران? سیستم های مغزی/رفتاری در تأثیر حواسپرتی در تصمیم گیری زنان دانشجوی شهر تهران بود. به این منظور تعداد 100 نفر از این جامعه با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای با در نظر گرفتن معیارهای ورود- خروج انتخاب و بر اساس نمره شان در مقیاس bas/bis در یکی از 5 گروه bas-d، bas-r، bis، آزمایش متوسط و کنترل جایگزین شدند. نسخ? کامپیوتری تکلیف سنجش تصمیم گیری آیووا (igt) به عنوان پیش آزمون و پس از دو هفته به عنوان پس آزمون بر آزمودنی های اعمال شد. تفاوت گروه-های آزمایش و کنترل در این بود که افراد گروه های آزمایش به هنگام اجرای پس آزمون همزمان به اجرای آزمون جمع بندی متوالی شنیداری با زمان بندی مشخص (pasat)، به عنوان تکلیف حواسپرتی، پرداختند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که در همه گروه های آزمایشی به جز گروه bas-r تکلیف حواسپرتی به کاهش توانایی تصمیم گیری منتهی شده است (05/0>p). همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه (anova) و آزمون تعقیبی توکی حاکی از وجود تفاوت معنادار میان گروه های bis، bas-d و آزمایش متوسط با گروه bas-r بود (05/0>p). اما میان گروه های bis، bas-d و آزمایش متوسط در زمینه تأثیر حواسپرتی بر توانایی تصمیم گیری تفاوتی مشاهده نشد (05/0<p). بنابراین می توان نتیجه گرفت که فعالیت سیستم مغزی/رفتاری bas پاسخگویی به پاداش در زمینه تأثیر حواسپرتی بر فرآیند تصمیم گیری با فعالیت سایر سیستم های مغزی/رفتاری متفاوت است.