با افزایش سریع جمعیت شهرها و گسترش شهرنشینی طی دهه های اخیر و بالا گرفتن تقاضای مسکن و کمبود زمین در شهرهای بزرگ چاره ای جز توسعه عمودی شهرها در قالب مجتمع های مسکونی پیش پای برنامه ریزان و طراحان نمی گذارد .به طوری که یکی از نمودهای آن را در ساخت مجموعه های مسکونی انبوه سازی شده ای می بینیم که تنها با رویکرد اقتصادی اقدام به ساخت واحدهایی یکنواخت و بدون در نظر گرفتن عرصه های زندگی جمعی و فضاهای تفریحی در اکثر شهرهای کشور شکل گرفته اند. مجموعه هایی که نتوانسته اند ارتباط مناسبی با مخاطبین خود برقرار نماید درحالی که در ظاهر با هدف کاهش اشغال زمین و توسعه فضاهای باز و سبز ،اما در باطن از بین برنده این عرصه های عمومی پدیدار گشتند. آنچه که امروز در طراحی و ساخت این مجموعه ها مغفول مانده وجود فضاهای مشترک جمعی است که موجب همگرایی و همسوکردن روابط ساکنین واحدهای مسکونی ، مسئولیت پذیری و تقویت مشارکت پذیری آنها شود ، بطوری که بتواند باعث ارتقای رضایتمندی از فضای سکونت در این مجموعه ها گردد. در روند مطالعات روبرو با تبین چارچوبی روشن به دنبال بررسی جایگاه مسکن در زندگی انسان و تعیین فاکتور هایی که می تواند بر رضایتمندی انسان از مسکن نقش داشته باشد دنبال می شود . همچنین برای بررسی صدق و صحت فاکتور ها برروی یکی از مجموعه های مسکونی شهر مشهد(آپارتمان های مرتفع) به بوته آزمایش گذاشته و با استخراج احکام طراحی سعی در دوباره تعریف نواقص حاصل از مطالعات در نمونه نام برده خواهد شد. در این فصل، ابتدا موضوع و مساله تحقیق تشریح شده و پرسش های مورد توجه در این پایان نامه بر اساس مباحث مطرح شده مورد شناسایی قرار می گیرد. سپس به ضرورت ها و اهداف مورد نظر تحقیق پرداخته شده و فرضیات پژوهش بر اساس ، سوالات مورد نظر ارائه می شود. در این بخش روش تحقیق ، گردآوری، تجزیه و تحلیل حجم جامعه آماری مورد بحث قرار می گیرد. تشریح ساختار پایان نامه و مباحث ارائه شده در هر یک از فصول در قالب بخش رویه ی تحقیق انجام شده و در بخش مشکلات تحقیق مسائل حادث و پیش بینی نشده در مسیر پژوهش بیان شده است. در بخش آخر این فصل نیز اختصاص به ارائه تعاریفی از کلید واژگان تحقیق دارد.