بازار رقابتی امروزی فرصتی برای اشتباه و جبران آن باقی نمی گذارد .انتخاب صحیح و اجرای صحیح پروژه ها که به عنوان ابزارهای اصلی اجرای استراتژی سازمان های پروژه محور مطرح هستند ،نقش اساسی در موفقیت کسب و کار سازمان دارد .پروژه هایی که همراستا با استرتژی سازمان بوده و از منابع به طور موثری استفاده کنند .بسیاری از سازمان های دولتی و خصوصی ما دچار انبوهی از پروژه های تعریف شده و کلید خورده هستند که برای اجرای این پروژه هایشان به هزینه ای بالغ بر ده برابر بودجه تصویب شده این سازمان ها نیاز است . لذا نقش مدیریتی سطح بالا که تخصیص منابع را با توجه به ملزومات استراتژیک سازمان انجام داده و پروژه های مناسب در هر مقطع زمانی را از سایر پروژه ها تمییز داده و اولویت بندی نمایند و حتی در صورت نیاز از اجرا خارج نماید نمایان خواهد شد.در ادبیات چنین مدیریتی را مدیریت پورتفولیو نامیده اند . البته این روش ها ممکن است پورتفولیویی با کارایی بالا از نظرمالی بوجود آورد ولی این معیارهای مالی به تنهای نمی تواند موثر باشد چرا که هیأت مدیره سازمان باید چندین پروژه را تحت موقعیت های استراتژیک و با حضور عدم قطعیت موجود و نیز کمبود منابع اولویت بندی و مدیریت نماید. بخصوص در بخش دولتی بسیار اشتباه و خطرناک خواهد بود که تصور کنیم حداکثر نمودن سود را باید به عنوان اهرم اولیه تصمیم سازی ها قلمداد نمود در نتیجه باید بُعدی از ارزیابی استراتژیک متعادل شده را در روش های ppm موجود برای بکارگیری در بخش دولتی اضافه کرد که هدف آن توانمندسازی در امتیازبندی پروژه های منفرد و مربوط به هم در ارتباط با دامنه وسیعی از ارزیابی های مالی و غیرمالی و نتایج مناسب برای استراتژی سازمان می باشد. بخش نیروگاهی در کشور سرمایه عظیمی از بودجه ملی را به خود اختصاص می دهد که همین امر اهمیت بررسی وضعیت مدیریت انبوه پروژه های موجود و جدید را نمایان می سازد . در این تحقیق که در بخش نیروگاهی به انجام رسیده است ، مدیریت پورتفولیو از سه منظر بنیادی ساختار ، فرآیندها و همراستایی استراتژیک پروژه ها مورد بررسی قرار می گیرد که با تجزیه و تحلیل کیفی میزان مطابقت وضع موجود بخش نیروگاهی با نتایج حاصل از ادبیات موضوع و سپس ارائه راهکارها در بهبود عملکرد سازمان از طرق پوشش نقاط ضعف سازمان از منظر مدیریت پورتفولیو می پردازد .نظر به اینکه در اکثر موارد پروژه ها بیشتر با توجه به معیارهای مالی انتخاب می شوند در ادامه سعی شده است تا راهکاری برای ایجاد همراستایی پروژه ها با استرتژی سازمانی معرفی شود که خود مستلزم تدوین یک استراتژی عملی و تفصیلی خواهد بود .

اصلاح واپسگرایی تدریجی از روش های فیزیکی اصلاح نشاسته است که با افزایش تکامل کریستالی گرانول ها و تسهیل در ایجاد پیوند بین زنجیره های نشاسته سبب تغییر در ویژگی های فیزیکوشیمیایی نشاسته می شود. در این مطالعه به بررسی تأثیر اصلاح واپسگرایی تدریجی بر ویژگی های نشاسته های ذرت و یولاف پرداخته شد. به همین منظور سوسپانسیون 1:3 (وزنی/وزنی) نشاسته به آب تحت دمای 50 درجه سانتی گراد به مدت 72 ساعت حرارت داده شد. قدرت جذب آب، حلالیت، ویژگی های خمیری شدن، ویسکوزیته ذاتی، ویژگی های ظاهری و حرارتی نشاسته ها مورد بررسی قرار گرفت. اصلاح واپسگرایی تدریجی سبب کاهش قدرت جذب آب، حلالیت، ویسکوزیته بیشینه و ویسکوزیته نهایی هر دو نشاسته گردید. هر چند دمای آغاز، اوج و پایان ژلاتینه شدن و دمای خمیری شدن نشاسته ها افزایش یافت. اصلاح واپسگرایی تدریجی تغییر معنی داری در ویژگی های ظاهری و ویسکوزیته ذاتی نشاسته ها ایجاد نکرد. در ادامه سوسپانسیون 8% نشاسته های طبیعی و واپسگرایی تدریجی شده ذرت و یولاف به مدت زمان های 5/2، 5، 5/7 و 10 دقیقه درون مایکروویو فرایند شده و ویژگی های بافتی، ویسکوزیته ذاتی و ویسکوزیته آب سرد نمونه های حاصل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نمونه های حاصل از فرایند مایکروویو در تمام ویژگی ها با نمونه های فرایند شده به روش معمولی تفاوت داشتند. حرکات لرزشی مولکول های آب و افزایش سریع دما می توانند دو دلیل مهم ایجاد این تفاوت ها باشند.