چکیده هدف از پژوهش حاضر بررسی هیجانات تحصیلی از دیدگاه شناختی- اجتماعی در کلاس درس ریاضی دانش آموزان سال اول مقطع متوسطه شهرستان مهاباد در سال تحصیلی 91 – 90 است. امروزه روان شناسان تربیتی معتقدند که دانش آموزان در طی آموزش رسمی یا مدرسه ای نه تنها به کسب دانش و مهارت های شناختی نایل می شوند، بلکه هیجانات خوشایند و ناخوشایند مرتبط با یادگیری و پیشرفت را نیز رشد می دهند. اما تحقیق بر روی هیجانات در بافت های آموزشی به آرامی در حال ظهور است. به طور کلی، هیجانات تحصیلی به وسیله محققان تعلیم و تربیتی نادیده گرفته شده است. بر همین اساس پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه پیش بینی کنندگی متغیرهای دیدگاه شناختی- اجتماعی در هیجانات تحصیلی مثبت و منفی ریاضی دانش آموزان فراهم آمده است. بدین منظور تعداد ?4? دانش آموز (130پسر و 110دختر) سال اول دبیرستان شهرستان مهاباد با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و پرسشنامه هیجانات تحصیلی ریاضیات را تکمیل نمودند. میانگین سنی گروه نمونه 25/15 و انحراف معیار 14/1بود. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی از جمله میانگین، انحراف استاندارد، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. یافته های این پژوهش بیانگر آن است که خودپنداره علمی، کاربردی بودن اعتماد بنفس عمومی، فشار والدین برای پیشرفت و احترام همسالان به درس ریاضی می توانند هیجانات مثبت ریاضی را به صورت مثبت و معناداری پیش بینی نمایند و متغیرهای خودپنداره علمی، کار بردی بودن و فشار والدین برای پیشرفت هیجانات منفی ریاضی را به صورت منفی و معنادار پیش بینی می کنند. سایر تغییرات توسط متغیرهای دیگری که در این پژوهش لحاظ نگردیده و وارد مدل نشده اند تبیین می شود. ضمناً متغیرهای دیگر، پیش بینی کننده معنی داری برای متغیر هیجانات تحصیلی مثبت و منفی نمی باشند. بر طبق نتایج این پژوهش معلم، خانواده و همسالان نقش مهمی در ایجاد هیجانات مثبت و منفی دانش آموزان دارند.