بیکاری و کمبود فرصت های شغلی از مشکلات اصلی روستاها است. کاهش شاغلان بخش کشاورزی این واقعیت را نشان می دهد که در آینده، افزایش اشتغال در نواحی روستایی در گرو توسعه بخش های صنعت و خدمات است. امروزه توجه به روحیه کارآفرینی بین روستاییان و از جمله کشاورزان از مهم ترین راهکارهای توسعه روستایی محسوب می شود. بدین صورت که کارآفرینی می تواند از طریق ایجاد اشتغال، بهبود کیفیت زندگی ، توزیع مناسب درآمد و بهره برداری بهینه از منابع، نقش مهمی در توسعه ی روستایی داشته باشد. تحقیق حاضر به ارزیابی ظرفیت های نواحی روستایی جهت توسعه کارآفرینی و توانمندسازی روستاها از دو روش کتابخانه ای و میدانی از طریق روش تحقیق توصیفی- تحلیلی پرداخته است. در روش میدانی از پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده استفاده گردید. تعداد نمونه ها برای تکمیل پرسشنامه، 196 نمونه از خانوارهای ساکن در بخش شال و مسئولین بوده است. برای تحلیل پرسشنامه از نرم افزار spss و تحلیل های توصیفی (میانه، میانگین، واریانس، انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل مسیر، تحلیل همبستگی، آزمون های t تک نمونه ای، فریدمن، کای دو) استفاده گردید. نتایج نشان داد که ظرفیت های فردی، اقتصادی، اجتماعی و زیرساختی برای توسعه کارآفرینی در حد پایین ارزیابی شده است و همچنین بین ویژگی های فردی، سطح تحصیلات و میزان درآمد و سن با زمینه های کارآفرینی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد؛ و یافته های تحقیق نشان داد که ظرفیت فردی و زیرساختی بیشترین تاثیر را بر توسعه کارآفرینی دارند و افزایش زمینه های کارآفرینی منجر به توانمندی اقتصادی و اجتماعی نواحی روستایی خواهد شد.