چکیده : هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ریسک پذیری و اعتماد به دیگران با استفاده از روش های تدریس رفتارگرایانه و شناخت گرایانه می باشد. همچنین نقش متغیرهای دموگرافی (سن، مدرک، سابقه و جنسیت) نیز در نطر گرفته شده است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری کلیه معلمان مقطع راهنمایی و متوسطه ناحیه یک شهر زاهدان(838 نفر) می باشد،که از بین آنها 256 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی سهمی انتخاب شده اند که از این میان 159نفر آنها، (%60 ) دبیر زن، و 106نفر، (%40) دبیر مرد می باشند. این دبیران با استفاده از پرسشنامه های ریسک پذیری، اعتماد نعمتی نژاد (1390) و روش تدریس رفتارگرایانه و روش تدریس شناخت گرایانه محقق ساخته مورد ارزیابی قرار گرفته-اند. در تجزیه و تحلیل داده ها، برای تعیین رابطه بین متغیرها از روش تحلیل رگرسیون گام به گام و همبستگی پیرسون استفاده شده است. تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که بین ریسک پذیری با استفاده از روش تدریس رفتارگرایانه در بین معلمان رابطه معناداری وجود ندارد. بین ریسک پذیری معلمان با استفاده از روش تدریس شناخت گرایانه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین اعتماد با استفاده از روش تدریس رفتارگرایانه در بین معلمان رابطه معناداری وجود ندارد. بین اعتماد با روش تدریس شناخت گرایانه در بین معلمان مرد رابطه وجود ندارد. بین اعتماد با استفاده از روش تدریس شناخت گرایانه در بین معلمان زن رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین مدرک تحصیلی با استفاده از روش تدریس شناخت گرایی رابطه منفی وجود دارد و در نهایت تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیر ریسک پذیری، بیشترین پیش بینی را برای استفاده معلمان از روش تدریس شناخت گرایی داشته است. واژه های کلیدی: روش تدریس ـ رفتارگرایانه ـ شناخت گرایانه ـ ریسک پذیری ـ اعتماد.