مشتقات اعتباری در سال های اخیر، معامله و مدیریت ریسک اعتباری را به کلی دگرگون ساخته و به یک ابزار بسیار مهم برای انتقال و پوشش این نوع ریسک تبدیل شده اند. سوآپ های نکول اعتباری cds و تعهدات بدهی تضمین شده cdo از جمله پرکاربردترین مشتقات اعتباری هستند که قیمت گذاری آنها از مسائل چالش بر انگیز روز در حوزه ی ریاضیات مالی به شمار می رود. در میان رویکردهای مطرح برای قیمت گذاری cdo ها، مدل تک عاملی کاپولای گاوسی، عمدتاً بدلیل کارایی محاسباتی اش، به عنوان روش استاندارد بازار شناخته شده است. ولی با گذشت زمان، این واقعیت بر همگان آشکار شده است که این مدل قادر به توصیف قیمت های مشاهده شده برای برش های مختلف بر روی یک سبد از دارایی ها نیست. در این پایان نامه سعی بر این است که ابتدا نوع خاصی از تعهدات بدهی تضمین شده به نام تعهد بدهی تضمین شده ی ترکیبی و همچنین روش استاندارد قیمت گذاری این قرارداد و نیز مشکلات آن معرفی گردد. سپس دو مورد از تعمیم های این روش یعنی مدل nig و یک مدل جدید مبتنی بر مفهوم کاپولای آمیخته، که از یک توزیع آمیخته ی متشکل از توزیع nig و توزیع نرمال استاندارد بهره می گیرد و مدل m_g-nig نام دارد. از منظر عددی و روش شبیه سازی مونت کارلو مورد بررسی قرار گیرند. در انتها به مبحث بومی سازی این نوع قرارداد و استفاده ی عملی از آن در بازارهای مالی داخلی پرداخته خواهد شد.