این پایان نامه با رویکردی اکتشافی به مطالعه پدیدار شناختی خانه به عنوان مکانی بین دو حد تشویش و آرزومندی می‏پردازد و به دنبال الگوی عالی مسلط بر حیات شهری تهران است.میدان تحقیقاتی پژوهشگر، خیابان ولیعصر حد فاصل میدان راه آهن تا میدان تجریش است. سوال اصلی پایان نامه حول تبیین روندهای نایندیشیده زیستن شکل می‏گیرد و محصول آن تبیین نایندیشیده زیستن به عنوان وجه بنیادین بی اراده زیستن است. خوانش خانه با محوریت اراده انسانی از دو بعد زمانی و مکانی مورد توجه قرار گرفته است و مفاهیمی مانند اضلاع مفهومی خانه، خانه، چهار دیواری، بیش از خانه و نا‏خانه مورد توجه قرار گرفته‏اند.پدیدار شناسی قصر بخش دیگری از پایان‏نامه است که ناشی از تمایز انواع سنخ‏های سکونت و تبیین حیات به مثابه اتفاقی در کرانه‏ی قصر است.