یکی از اهداف گزارشگری مالی واحدهای تجاری، ارائه اطلاعاتی است که برای اتخاذ تصمیمات تجاری و اقتصادی مفید باشد. اطلاعاتی برای تصمیمات تجاری و اقتصادی مفید است که بتواند مبلغ، زمان بندی و عدم اطمینان مرتبط با جریانهای نقد آتی را پیش بینی کند. از آنجا که مدیریت سود اغلب با استفاده از اقلام تعهدی انجام می شود و همچنین کاربرد افراطی اقلام تعهدی، کیفیت سود و به دنبال آن توان پیش بینی سود را کاهش می دهد این تصور وجود دارد که مدیریت سود همواره کاهنده توان پیش بینی سود آتی می باشد. در این تحقیق، سعی شده است تا با گروه بندی شرکتها و تدوین فرضیه های پژوهشی، اثر مدیریت سود بر توان پیش بینی اجزای سود بررسی شده و همچنین بیان شود که مدیریت سود می تواند اثر افزاینده بر توان پیش بینی اجزای سود داشته باشد یا خیر؟ بدین منظور در تحقیق حاضر از صورتهای مالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در محدوده سالهای 1379 تا 1389 استفاده شده است. در راستای تحقق اهداف این پژوهش، تاثیر مدیریت سود بر توان پیش بینی اجزای نقدی و تعهدی سود مورد آزمون قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که مدیریت سود به رغم این تصور که همیشه کاهنده توان پیش بینی است، می تواند افزاینده توان پیش بینی سود نیز باشد. به عبارت دیگر در این پژوهش با گروه بندی شرکتها، فرضیه هایی تدوین شد که بتواند اثر افزاینده مدیریت سود بر توان پیش بینی اجزای سود را مورد بررسی قرار دهد.