هدف این پژوهش بررسی نقش خودپنداره تحصیلی و سبک های تفکر در پیش بینی پیشرفت و فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان می باشد. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه پژوهش شامل 400 دانش آموز دختر بود که از میان دانش آموزان دختر مقطع سوم و چهارم دبیرستان شهر اردبیل به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودپنداره مربوط به مدرسه، سبک های تفکر و فرسودگی تحصیلی ، و به منظور اندازه گیری پیشرفت تحصیلی از معدل ترم گذشته دانش آموزان استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد که بین خودپنداره تحصیلی، سبک های تفکر قانونی، قضایی و سلسه مراتبی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت معنادار و بین سبک تفکر محافظه کار با پیشرفت تحصیلی رابطه منفی معنادار وجود دارد. بر اساس نتایج رگرسیون چند متغیری سبک تفکر سلسله مراتبی قویترین پیش بینی کننده پیشرفت تحصیلی بالا و سبک تفکر محافظه کار قویترین پیش بینی کننده پیشرفت تحصیلی پایین بود. همچنین بر اساس نتایج رگرسیون سبک های تفکر بیرونی، جزئی و سلسله مراتبی قویترین پیش بین های فرسودگی تحصیلی پایین و سبک تفکر محافظه کار قویترین پیش بین فرسودگی تحصیلی بالا بود. همچنین یافته های جانبی نشان داد که پیشرفت تحصیلی با فرسودگی تحصیلی رابطه منفی معنادار دارد و نیز از بین زیرمقیاسهای فرسودگی تحصیلی، بی علاقگی تحصیلی بیشترین نقش را در عملکرد تحصیلی پایین دارد.