: بعد از جنگ جهانی دوم یکی از مهم ترین مسائل اجتماعی کشورهای در حال توسعه، رشد و توسعه شتابان و ناهمگون شهرنشینی بوده است. به طوری که طی فرایندی مداوم محدوده های فیزیکی و فضاهای کالبدی شهر در جهات عمودی و افقی به لحاظ کمی و کیفی رشد کرده و اگر این روند، سریع و بی برنامه باشد به ترکیبی نامتناسب از فضاهای شهری مشکل زا خواهد انجامید؛ به گونه ای که گسترش و تکثیر زیستگاه های غیر رسمی به یکی از نشانه های بارز و شاخصه های اصلی شهرنشینی در این عصر تبدیل می شود. اسکان غیر رسمی پدیده ای است که نه تنها در شهرهای بزرگ بلکه در شهرهای متوسط و کوچک نیز مشاهده می شود و شهر پارس آباد از جمله این شهرها می باشد. پژوهش حاضر در راستای کمک به حل یا کاسته شدن معضل سکونتگاه های غیر رسمی شهر پارس آباد جهت گیری شده است. روش تحقیق حاضر تاریخی، توصیفی و تحلیلی می باشد؛ لذا از هر دو روش اسنادی و میدانی استفاده گردیده است. در این پژوهش جهت گردآوری اطلاعات مورد نیاز فصول اولیه به مطالعه کتب، پایان نامه ها، مقالات، طرح ها و ... به زبان فارسی و لاتین پرداخته و از مطالب مرتبط با موضوع تحقیق فیش برداری به عمل آمد. هم چنین از روش های میدانی به صورت استفاده از پرسشنامه (به طور مستقیم)، مشاهده، عکسبردای و مصاحبه با مسئولین و ساکنین محلات استفاده گردید و در نهایت جهت ارزیابی فرضیات پژوهش و تجزیه و تحلیل استنباطی داده های حاصل از پرسشنامه از ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار spss 19 استفاده شد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که سکونتگاه های غیر رسمی شهر پارس آباد نسبت به اسکان غیر رسمی در کشورهای دیگر و حتی نسبت به سایر شهرهای کشورمان از وضعیت به مراتب بهتری برخوردار است و میزان درآمد خانوارها و مهاجرت های روستاشهری از مهم ترین عوامل موثر در ایجاد و گسترش سکونتگاه های غیر رسمی شهر پارس آباد است.