با نظر به اینکه بسیاری از ماسه های طبیعی و سازه های ژئوتکنیکی مثل سدهای خاکی محتوی درصد قابل ملاحظه ای ریزدانه چسبنده و غیر چسبنده می باشند، بررسی مقاومت روانگرایی این خاکها در 25 سال گذشته بصورت وسیعی انجام شده است. با مراجعه به تحقیقاتی که در این زمینه ثبت شده، با نتایج و اعداد متفاوتی مواجه می شویم. علت اصلی پراکندگی نتایج، نادیده گرفتن پارامترهای فراوان تاثیر گذار بر رفتار خاک می باشد. در حالیکه اکثر تحقیقات محلی تاثیر ریزدانه ها و ترکیب آنها با ماسه را عامل افزایش مقاومت روانگرایی دانسته اند، بررسی های آزمایشگاهی که بر روی ریزدانه های پلاستیک و غیر پلاستیک در این زمینه انجام شده نشان می دهد که در درصدهای مختلف در مخلوط کردن ریزدانه با ماسه نتایج متفاوتی بدست می آید که در این نتایج افزایش مقاومت روانگرایی، کاهش مقاومت روانگرایی، کاهش و سپس افزایش مقاومت روانگرایی دیده می شود. در این بررسی، ریزدانه پلاستیک رسی در نسبت های مختلف به ماسه اضافه شده است. و آزمایشات سه محوری مونوتونیک به منظور تاثیر میزان این ریزدانه ها و پلاستیسیته آنها بر رفتار برشی زهکشی نشده ماسه انجام پذیرفته است. وجه مهم دیگر این تحقیق بررسی شرایط تولید فشار آب منفذی است که با افزایش میزان ریزدانه دچار تغییر می شود. به عبارتی، سرعت و قدرت تولید فشار آب منفذی تحت بار زلزله تاثیر زیادی را بر روی خاک و پایداری ساختارهای آن می گذارد. در بررسی حاضر تغییرات فشار آب منفذی در نمونه ها حین بارگذاری ثبت شده است. و همچنین مجموعه ای از آزمایش برش مستقیم برای بررسی و به دست آوردن ضریب چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی نمونه ها انجام شده است. نتایج آزمایشات انجام شده، تاثیرات ریزدانه های پلاستیک رسی بر مواردی چون مقاومت برشی زهکشی نشده خاک های ماسه ای، تولید فشار آب منفذی در نمونه ها و همچنین تاثیر میزان ریزدانه ها بر ضریب چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی نمونه ها و پلاستیسیته نمونه ها را ارائه کرده است