هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان سهم اثر کیفیت زندگی و امید به زندگی بر شادکامی معلمان بوده است. بدین منظور بر اساس یک طرح همبستگی، نمونه ای مشتمل بر 234 نفر از دبیران زن دوره متوسطه شهر تهران که در سال تحصیلی 91-90 مشغول به کار بوده اند، انتخاب و بر اساس پرسشنامه امید به زندگی و پرسشنامه کیفیت زندگی(sf-36) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد(ohi) ارزیابی شدند. نتایج نشان دادند که دو متغیر امید به زندگی و کییت زندگی قادر به پیش بینی شادکامی معلمان است و همچنین امید به زندگی سهم بیشتری در پیشبینی شادکامی معلمان دارد. در نهایت یافته های پژوهش حاضر بر این امر استوار است که نقش امید به زندگی و کیفیت زندگی در شادکامی معلمان قابل انکار نیست و شایسته است برای تضمین سلامت روانی و شادکامی معلمان تلاش نمود ، تا کیفیت زندگی و امید به زندگی آنان را ارتقاء بخشیم. واژه های کلیدی: امید به زندگی، کیفیت زندگی، شادکامی