مشارکت در مفهوم گسترده اش به معنی برانگیختن حساسیت مردم و نتیجتا به معنی افزایش درک و توان روستاییان جهت پاسخگویی به طرح های توسعه و نیز به مفهوم تشویق و ابتکارهای محلی است.مزارع شالی گیلان که بالغ بر 230000هکتار می باشد با بزرگترین مشکلات توسعه همراه است.قطعات کوچک و مرزبندی، نیود جاده مواصلات،کانالهای آبیاری و زهکشی مشکلاتی را بر سر راه تولید برنج قرار داده است.با اجرای طرح یکپارچه سازی نتنها 10تا 15 درصد به سطح زیر کشت اضافه می شود بلکه با به کارگیری ماشن آلات هزینهتولید نیز کاهش می باد. این پژوهش به صورت پیمایشی و در قالب پرسشنامه صورت گرفته است.جامعه آماری کشاورزان برنج کار شهر رشت می باشد کهبه صورت تصادفی تعداد 300 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده است.برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شده است .نتایج حاصل نشان می دهد که بین دو گروه اختلاف معنی داری از نظر استفاده از فعالیت های آموزشی وجود دارد.نتایج حاصل نشان می دهد که مهمترین مشکل طرح یکپارچه سازی از دیدگاه کشاورزان نبودن نظارت بر روند اجرای طرح می باشد و مهمترین ویژگی وجود جاده بین مزارع می باشد.