امروزه استفاده از فن پیش تنیدگی در ساخت سازه های بتنی بویژه سازه های بلند و عظیم الجثه از قبیل پل ها، آسمان خراش ها و... خصوصا در کشور مورد توجه متخصصین قرار گرفته است. بکارگیری فن پیش تنیدگی در ساخت چنین سازه هایی نه تنها در افزایش طول عمر مفید آنها نقش بسزایی دارد بلکه هزینه ی نگهداری آنها را نیز به مقدار قابل ملاحظه ای کاهش می دهد. بطور خلاصه هدف از این روش استفاده ی بهینه از مقاطع بتنی به کمک جایگزینی کشش با فشار در مقاطع تحت کشش می باشد. مشکل اساسی در این روش تحمل اثرات ناشی از فشار بسیار زیاد نیروی پیش تنیدگی و تمرکز تنش در نواحی مجاور مقطع اعمال بارمی باشد. تحقیقات قابل توجهی در مورد چنین نواحی برای بتن های معمولی موجود است، لیکن شناخت این نواحی در اعضای پس کشیده دارای بتن خودمتراکم ناشناخته است.