بحث درباره ماهیت عالم و زبان، دنیای تصویر و ویژگیهای آن و دیدگاه منطقی از مباحث مطرح شده در مبانی معرفتی آثار ویتگنشتاین است. در این تحقیق سعی شده با عنایت به این مبانی و نظریه تصویری زبان، مبانی احکام و اخلاقی در دوره نخست حیات فلسفی او از چند منظر، وجودشناسی، معرفت شناسی، دلالت شناسی و زبان شناسی مورد بررسی قرار گیرد. در این دوره ویتگنشتاین به صراحت وجود ارزشهای اخلاقی را در جهان پیرامون انکار می کند و صدق و کذب گزاره های اخلاقی را فرع بر معنا داری آنها می داند و مباحث متافیزیک و اخلاق و... را فراتر از زبان و آنها را امری رازوارانه می داند. در دوره دوم حیات فلسفی او با استفاده از کتاب پژوهش ها و مقایسه آن با دوره اول و با عنایت به نظریه ابزاری زبان و توجه به کاربرد کلمات برای شناخت معنای آنها و با تأکید بر تنوع کاربرهای زبان و کثرت بازی زبانی معتقد است که بازیهای مختلف زبانی از صورت های زندگی گوناگون سرچشمه می گیرد و هر صورت زندگی دارای زبان خاص خود است. دراین تلقی اخلاق و گفتار دینی هم یک بازی مستقل با زبانی واحد است، که در یک صورت زندگی بیان شده و قواعد و منطق خاص خود را دارد. با توصیفی که از مبانی احکام اخلاقی ویتگنشتاین به عمل آمد نگاه ناشناخت گرایی او را مطرح ساختیم. درست است که فلسفه اخلاق ویتگنشتاین ناشناخت گرایانه است ولی باید اشاره کرد که از نوعی اقناع و حجیت اخلاقی برخوردار است و همواره می توان انتظار پیامدهایی چون دعوت اخلاقی، توافق اخلاقی، عقلانیت اخلاقی و از همه مهمتر سازواری اخلاقی را داشت.