در میان ترجمه های معاصر از قرآن به زبان فارسی ، ترجمه آیت الله مکارم شیرازی و آیت الله محمد صادقی تهرانی به دلیل مشترک بودن هر دو مترجم در فقاهت و تفاوت ایشان در مبانی وپیش فرض های فقیهانه ، ترجمه هایی در خور بررسی تطبیقی جلوه می کنند . تطبیقی که به تبیین و تحلیل وجوه افتراق بینجامد و از تاثیر مبانی فقیهانه فقیهان در درک وفهم قرآن پرده بردارد. ترجمه آیت الله مکارم شیرازی ترجمه ای روان و سلیس است که در شمار ترجمه های رایج قرآن قرار گرفته است. نثر این ترجمه کاملا ساده و عامه فهم انتخاب شده و تلاش شده تا با آوردن توضیحات تفسیری ابهام های رایج در فهم آیات برطرف گردند. ترجمه مزبور در اصل بخشی از تفسیر نمونه بوده است که توسط گروهی از محققان حوزه تحقیق و باز نگری شده است و با ویراستاری آقای جواد محدثی در سال 1373 چاپ شده است.روش ترجمه، معنائی و یا به تعبیر مترجم "محتوا به محتوا" است . ترجمه آیت الله محمد صادقی تهرانی _که نویسنده تفسیر سی جلدی «الفرقان فی تفسیر القرآن» نیز می باشد_ ، ترجمه ای جمله به جمله و معادل است که با توضیحات تفسیری ارائه شده در زیر نویس ترجمه ، کامل تر گشته است. صادق تهرانی در سال 1382 ترجمه خود از قرآن را منتشر نمود. رعایت وزن و صدای قرآنی، ارائه پانوشت هائی برای توضیح مفاهیم پیچیده و دشوار و استفاده از شکل مأنوس کلمات در رسم الخط فارسی از ویژگی هائی است که مترجم برای اثر خود بر شمرده است. تحقیق حاضر ضمن بررسی ترجمه های فوق در ذیل آیات الاحکام، در گام نخست تفاوت ها ی این دو ترجمه را تبیین می نماید و در گام دوم -در حد امکان- از آبشخور فقیهانه ای که بدین تفاوتها انجامیده است، پرده برمی دارد.