تحقیق حاضر پژوهشی است درباره ی فایده ی عملی رویکرد زبان شناسی شناختی برای آموزش افعال دو جزئی. به این منظور، 60 زبان آموز در سطح متوسط مهارت زبانی به دو گروه برابر کنترل و آزمایشی تقسیم شدند . 32 فعل دو جزئی با اجزای غیر فعلی (up, down, in, and out) به هر دو گروه ارائه شد. گروه آزمایشی افعال دو جزئی نامبرده را از طریق یادگیری نظام زیربنایی جزء غیرفعلی برطبق اصول زبان شناسی شناختی فرا گرفتند. گروه کنترل همان افعال را با پیروی از روش سنتی یعنی یافتن تعاریف و معانی و همچنین معادل های یک جزئی آن ها از فرهنگ واژگان فرا گرفتند. داده های کمی مورد نیاز از طریق ارزیابی پیش و پس آزمون جمع آوری شده و سپس توسط آزمون تی برای نمونه های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین عملکرد گروه آزمایش و کنترل اختلاف آماری معناداری وجود دارد وگروه آزمایش افعال دو جزئی رابهترازگروه کنترل فراگرفته اند. به علاوه، زبان آموزان در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل دانش فراگرفته ی خود درباره ی افعال دو جزئی را با موفقیت چشمگیری به افعال دوجزئی نا آشنا و جدید منتقل کرد ه اند. در مجموع، تحقیق حاضرمزیت و سودمندی رویکردی برگرفته از زبان شناسی شناختی برای آموزش افعال دو جزئی را تأئید نموده و می تواند آغازگر تحقیقات بعدی بر مبنای بینش های زبان شناسی شناختی بوده و سهمی در بهبود بخشیدن به مهارت زبانی زبان آموزان ایرانی داشته باشد.