چکیده سبک شناسی مطالعه ی زبان یک اثر برای پیدا کردن سبک آن است.سبک شناسی بر مبنای زبان شناسی، شکل (form) اثر را تجزیه و تحلیل می کند. به این معنی که با ابزارهای زبان شناسی به تجزیه و تحلیل زبان یک اثر می پردازد. حال اگر زبان آن اثر دارای گونه های متفاوتی از زبان باشد، یعنی دو یا چند واژه ی متفاوت یک معنی را انتقال دهند این واژه ها نسبت به هم گونه های سبکی محسوب می شوند. مطالعه بر روی آنها که بیشتر دیدگاه زبان شناسانه دارد گونه های سبکی هر اثر را مشخص می کند. یکی ازکتابهای کهن و ارزشمند در زمینه ی قرآن، قرآن مترجم قدس است. پژوهش در چگونگی ترجمه این قرآن مترجم می تواند پرده از بسیاری مجهولات تحول زبان فارسی بردارد. مترجم قرآن قدس کوشیده است تا به زبانی روان (ولی متأثر از گویش منطقه ای) کلام خدا را به بهترین نحو به هم زبانان و هم کیشان خود منتقل کند. در این راستا از بر ساختن لغات برای مفاهیم دینی که مترجمان اولیه برای ترجمه ی متون دینی به آن نیاز داشته اند ناگزیر بوده و گاه خود به وضع لغت دست یازیده است. ترکیبی و پیوندی بودن زبان فارسی این دستمایه را در اختیار او نهاده است تا لغات تازه وضع کند. این رساله ضمن معرفی این ترجمه، سعی دارد بر اساس نظریه ی سبک شناسی شمیسا به بررسی ویژگی های آوایی، لغوی، صرفی و نحوی این ترجمه ی عظیم بپردازد. تا از یک سو ویژگی های زبانی وشکل بیرونی اثر نشان داده شود. و ازسوی دیگر هم شکلیها و مشترکهای آن با فارسی میانه روشن گردد. کلید واژه : قرآن مترجم قدس، سبک شناسی، ساختار زبانی