خاقانی یکی از بزرگترین قصیده سرایان و از ارکان شعر فارسی است که به دلیل احاطه به علوم مختلف و داشتن اطلاعات فراوان و قدرت خارق العاده در بهره برداری از هنر خود در بکارگیری مضامین و خلق ترکیبات بکر، موجب پیدایش سبک خاصی در شعر و ادب فارسی گردیده است. مطالعه ی اشعار خاقانی و درک معانی و مضامینی که به کار گرفته؛ نیازمند اطلاعات وسیع و گسترده ای از علوم مختلف است با اینکه بعضی از معانی و افکار خاقانی در ظاهر، ساده به نظر می رسد اما طوری آنها را در ورای الفاظ غریب و ترکیبات پیچیده و کنایات دشوار به کار گرفته که فهم اکثر آنها نیازمند شرح و توضیح است. تاکنون شروح بسیاری برای درک راحت تر قصاید خاقانی نوشته شده که بسیاری از دشواری ها و پیچیدگی های شعری او گره گشایی شده است. ما، در این پایان نامه با توجه به دشواری و ترکیب های پیچیده و پیوندهای نغز و ابتکاری در اشعار خاقانی، کوشیده ایم که هفت قصیده از دیوان او را که تاکنون شرح نشده، بررسی و تحلیل نمائیم. این پایان نامه در چهار فصل، تنظیم گردیده است: فصل اول: با عنوان مقدّمه و کلیات، شامل مقدمه، اهداف تحقیق، اهمیّت و ضرورت تحقیق، پیشینه و روش تحقیق است. فصل دوم: دربردارنده ی سبک شعر در قرن ششم و شیوه ی شاعری خاقانی است. فصل سوم: به شرح و توضیح کامل هفت قصیده ی بلند شرح نشده از دیوان خاقانی، اختصاص دارد در این بخش، ابتدا اصل بیت را ذکر نموده سپس به واژگان و ترکیبات، معنی و مفهوم و آرایه های ادبی ابیات پرداخته ایم. فصل چهارم: به نتیجه گیری پرداخته است.