با توجه به تغییر اقلیم جهانی ناشی از افزایش میزان گازهای گلخانه ای بخصوص گاز دی اکسید کربن در محیط زیست و همچنین اهمیت این ترکیب در سیستم فتوسنتز گیاهان، آزمایشی با هدف بررسی تأثیر غلظت های مختلف دی اکسید کربن در محفظه های روباز بر صفات کمی و کیفی دو رقم گلایول مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش در بهار و تابستان سال 1389 در دانشکده کشاورزی شیروان به صورت طرح اسپلیت پلات بر پایه طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور شامل غلظت دی اکسید کربن در سه سطح (350 پی پی ام به عنوان شاهد، 600 پی پی ام و 900 پی پی ام) به عنوان فاکتور a و 2 رقم گلایول به رنگ های سفید و قرمز به عنوان فاکتور b انجام گرفت. نتایج آنالیز اثرات ساده حاکی از آن بود که در بسیاری از صفات از جمله طول ساقه و خوشه گل دهنده، تعداد گلچه، قطر گل، مساحت روزنه، وزن تر و خشک بخش هوایی و وزن تر و خشک بخش زمینی گلایول قرمز مقدار بیشتری از گلایول سفید دارا بود. همچنین مقایسه میانگین غلظت های مختلف دی اکسید کربن نشان داد غلظت های 600 و 900 پی پی ام دی اکسید کربن باعث کاهش تعداد روز تا ظهور ساقه گل دهنده و تعداد روز تا مرحله چیدن گل شد. تعداد گلچه، طول خوشه گل دهنده و وزن تر بخش زمینی در تیمار 600 پی پی ام بیشتر از تیمار 350 و 900پی پی ام بود و عمر انباری گل ها به ترتیب در تیمارهای 350 و 600 پی پی ام بیشترین (8 روز) و کمترین (6 روز) مقدار بود. با بررسی اثرات متقابل دی اکسید کربن و رقم نشان داد که گلایول قرمز در غلظت های 600 و 900 پی پی ام دی اکسید کربن تعداد روز تا ظهور ساقه گل دهنده و تعداد روز تا چیدن گل کمتر و همچنین وزن تر و خشک بخش هوایی بیشتری نسبت به دیگر تیمارها داشت. همچنین گلایول قرمز در غلظت 600 پی پی ام دی اکسید کربن طول ساقه گل دهنده، طول خوشه گل دهنده، تعداد گلچه، مساحت روزنه، وزن تر اندام هوایی و وزن تر اندام زمینی بیشتری نسبت به دیگر تیمارها داشت. عمر انباری گل در گلایول سفید و قرمز در سطح 350 پی پی ام دی اکسید کربن (شاهد) بیشتر بود.