پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر عوامل موثر بر پیشرفت تحصیلی با میانجی گری سبک های یادگیری و خودکارآمدی انجام شد.روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود.برای انجام این تحقیق 326 نفر از دانش آموزان دختر پایه دوم تجربی نیمسال اول 90-89 با روش سرشماری کامل از دبیرستانهای دخترانه شهر یاسوج انتخاب شدند.در این تحقیق برای جمع آوری اطلاعات از4 پرسشنامه برگرفته شده از منابع معتبر استفاده شده که شامل راهبردهای انگیزشی برای یادگیری، خودکارآمدی، سبک های یادگیری و انگیزه پیشرفت می باشند. پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نیز با نمره پایانی درس ریاضی 2 در نوبت اول سنجیده شد.تجزیه و تحلیل داده ها در این تحقیق با روش تحلیل مسیر از نوع مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد.براساس پیشینه تحقیقات انجام شده مدل اولیه ای برای بررسی روابط بین متغیرهای موثر بر پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد.نتایج تحلیل داده ها نشان داد که مدل با داده های این پژوهش برازش مناسبی دارد و تاثیر مستقیم خودکارآمدی برپیشرفت تحصیلی،سبک های یادگیری بر پیشرفت تحصیلی،انگیزه پیشرفت بر پیشرفت تحصیلی ،خودنظم دهی بر خودکارآمدی و خودنظم دهی بر خودکارآمدی و خودکارآمدی بر باورهای انگیزشی تایید شد.در حالیکه تاثیرات مستقیم خودنظمدهی بر پیشرفت تحصیلی معنادار نبود.سبک های یادگیری،انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی بهترین پیش بینی کننده های پیشرفت تحصیلی می باشند.خودنظم دهی با میانجی گری خودکارآمدی به صورت مستقیم ،باورهای انگیزشی با میانجی خودکارآمدی بر پیشرفت تحصیلی تاثیر دارند.انگیزه پیشرفت به صورت غیرمستقیم بر پیشرفت تحصیلی تاثیر دارد.