کاربرد اصول و مفاهیم بوم شناسی از جمله مدیریت و استفاده از ریزجانداران موجود در خاک و روابط بین آنها در طراحی و مدیریت نظام های تولید غذا، قادر است ما را در تولید پایدارتر غذا یاری دهد. اکنون افزون بر افزایش تولید، ثبات آن نیز مطرح است، بنابراین باید سیستم های مختلف زراعی و پتانسیل های تولید آنها، مورد بررسی و تجدید نظرهای واقع بینانه قرار گیرند. دستیابی به مقادیر و نوع کودی که قدرت جذب نیتروژن گیاه از خاک و انتقال آن به دانه را افزایش دهد، در جهت بهینه سازی مصرف نیتروژن و بهبود کیفیت، از اهمیت خاصی برخوردار است. در جهت مقایسه ی اثرات کودهای بیولوژیک و کود شیمیایی اوره بر رشد و عملکرد ذرت، آزمایشی مزرعه ای در دانشکده ی کشاورزی دانشگاه شیراز در دو سال زراعی 1389 و 1390 انجام شد. آزمایش به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 16تیمار در 3 تکرار اجرا شد. تیمارها از ترکیب 3 سطح متفاوت نیتروژن و ورمی کمپوست، حضور و عدم حضور باکتری های آزوسپریلیوم و ازتوباکتر و همچنین حضور و عدم حضور قارچ گلوموس موسه تشکیل شدند. به طور میانگین استفاده از قارچ و باکتری باعث افزایش 5/10 درصدی عملکرد دانه شد هرچند که این افزایش معنی دار (p<0.01) نبود. بنابراین در صورت وجود فصل رشد کافی، استفاده از این کودهای زیستی در حضور کود شیمیایی، توصیه می شود.