هدف این پژوهش، ارائه ی روشی برای چگونگی استفاده از رویکرد تاریخی در آموزش شیمیِ کوانتوم و مطالعه ی اثربخشی آن بر دانش و نگرش دانش آموزانِ دبیرستانی است. جامعه ی آماری این تحقیق، شامل کلیّه دانش آموزان پسر ناحیه دو شهرری می باشد. قبل از شروع سال تحصیلی90-1389، تعداد 100 نفر از دانش آموزان پایه دوّم به عنوان نمونه در دسترس، انتخاب شدند. پس از همتا سازی و کلاس بندی، بطور تصادفی در قالب سه گروه مورد استفاده قرارگرفتند. در گروه اوّل، روشihv و در گروه دوّم، نقل داستانهای علمی در حین آموزش با رویکرد تاریخی و در گروه سوّم ، آموزش بدون بهره مندی از رویکرد تاریخی (روش سنّتی) به کارگرفته شد. ابزارهای اندازه گیری این پژوهش، آزمون پیشرفت تحصیلی و آزمون نگرش سنجchem–class بوده است. روایی آزمون پیشرفت تحصیلی به روش روایی محتوایی توسط اساتید و دبیران مجرّب شیمی بررسی شده و روایی آزمون نگرش سنج نیز، قبلاً توسط دانشگاه کلرادو به انجام رسیده است. پس از برگزاری پیش آزمونهای دانش و نگرش، تدریس محتوا به مدت 4 هفته (8 جلسه) در هر سه کلاس، انجام و پس آزمونهای مربوطه گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار های spssو excel صورت گرفت. نتایج آمارهای توصیفی و آزمون هایt نشان داد که میانگین پیشرفت تحصیلی در تدریس با رویکرد تاریخی در مقایسه با روش سنّتی در سطح اطمینان 95 درصد، دارای تفاوت معنی دار است. آزمونt با همین سطح اطمینان، وجود تفاوت معنی دار در اکثر مقوله های نگرشی بین گروه اول(ihv) و گروه کنترل ( آموزش بدون رویکرد تاریخی ) را تایید کرد.