هدف از تحقیق حاضر سنجش ارزیابی تاثیر مراکز نگهدارنده با متادون بر سوء مصرف مواد بوده است. اصلی ترین پرسش تحقیق حاضر این بود که : آیا مشارکت در فرآیند درمان بر سوء مصرف مواد تاثیر می گذارد؟ بررسی پیشینه تحقیق نشان داد که جای یک مطالعه جامعه شناختی تبیین گر سوء مصرف مواد درباره مراکز ترک اعتیاد خالی می باشد. چهارچوب نظری این تحقیق از نظریه های پیوند اجتماعی هیرشی، خودکنترلی گاتفردسون و هیرشی، پیوند افتراقی ساترلند و عزت نفس روزنبرگ می باشد. روش تحقیق، پیمایشی و ابزار جمع آوری اطلاعات نیز پرسش نامه می باشد. جامعه آماری عبارت است از کلیه معتادان که در فصل بهار سال 1391 به 11 مرکز نگهدارنده با متادون بابلسر و فریدونکنار مراجعه کردند. در مجموع تعداد 405 نفر افراد مورد مطالعه با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی متناسب با حجم انتخاب گردیدند. به طور کلی 9 فرضیه در این تحقیق مطرح شد که از فرضیه های مطرح شده، 6 فرضیه مورد تایید قرار گرفت و 3 فرضیه رد شد. نتایج تحقیق حاضر حاکی از این است که 90 درصد از پاسخ گویان، با شرکت در برنامه نگهدارنده با متادون مواد غیرقانونی مصرف نمی کنند. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که بین پیوند افتراقی و نگرش مساعد نسبت به مواد با سوء مصرف مواد رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد، این درحالی است که مشارکت در فرآیند درمان، پیوستگی و باور با سوء مصرف مواد رابطه معکوس و معناداری دارد. همچنین بین پیوستگی، باور و عزت نفس با مشارکت در فرآیند درمان رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد، درحالی که رابطه بین پیوند افتراقی و نگرش مساعد نسبت به مواد با مشارکت در فرآیند درمان رابطه معکوس و معنادار می باشد. قوی ترین پیش بینی کننده سوء مصرف مواد، مشارکت در فرآیند درمان(ضریب بتا= 247/0-) می باشد، بعد از مشارکت در فرآیند درمان، پیوند افتراقی (ضریب بتا= 157/0) و پیوستگی (ضریب بتا= 134/0-) قوی ترین پیش بینی کننده های سوء مصرف مواد می باشند.